آیا انقراض انسان ها نزدیک است؟ دانشمندان خطر یک انقراض بزرگ را کشف کردند!

یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که تغییرات آب و هوایی شدید می‌تواند منجر به انقراض دسته جمعی انسان و همه پستانداران شود. این تحقیقات نشان می‌دهد که روندی مشابه با انقراض دایناسورها، تقریباً در طی 250 میلیون سال آینده برای انسان‌ها اتفاق خواهد افتاد!

این گزارش می‌گوید در طی میلیون‌ها سال، دوباره یک ابرقاره از ادغام قاره‌های کنونی جهان تشکیل می‌شود که محیط بسیار نامناسبی برای زندگی ایجاد می‌کند. دماهای بالا و تغییرات دمایی شدید، این ابرقاره جدید را آزار خواهند داد و بیشتر گونه‌های پستانداران از جمله انسان‌ها به شدت در معرض خطر انقراض قرار خواهند گرفت.

پیش بینی ابر رایانه ها درباره انقراض انسان ها

برای اولین‌بار، محققان توانستند رایانه‌‌ای برای محاسبات تغییرات آب و هوایی بسازند که در شبیه‌سازی شرایط آب‌وهوایی آینده استفاده می‌شود. اطلاعات این رایانه حاکی از بالارفتن بیش از حد دمای کره‌ی زمین و یکی شدن قاره‌های آن در آینده است. در نهایت این ابرقاره‌ی منفرد، غیرقابل سکونت خواهد شد.

در فرآیند افزایش میانگین دمای جهانی، بقای بیشتر پستانداران به دلیل ناتوانی آن‌ها در سازگاری با چنین شرایط گرمایی شدید، عملا غیرممکن خواهد بود.

افزایش نور خورشید و فعالیت پوسته زمین باعث انقراض انسان ها می‌شود!

پروژه‌های تحقیقاتی جدید، افزایش ورود نور خورشید را نشان می‌دهند که انرژی بیشتری در سطح زمین ایجاد می‌کند و دمای زمین را افزایش می‌دهد.

علاوه بر آن، شکل گیری این ابرقاره با فوران‌های مکرر آتشفشانی به دلیل فرآیندهای تکتونیکی در پوسته زمین سرعت می‌یابد. این امر همچنین باعث آزاد شدن مقادیر زیادی دی‌اکسید کربن و در نتیجه افزایش سرعت گرمایش جهانی می‌شود.

تیم تحقیقاتی این مطالعه می‌گوید که افزایش سطح دی‌اکسید کربن، همراه با خورشید داغ‌تر و قاره‌های ادغام‌شده، تهدیدی سه‌گانه ایجاد می‌کنند. آن‌ها تخمین می‌زنند که دست به دست دادن این پديده‌ها با یکدیگر، باعث افزایش دمای کره‌ی زمین به 40 تا 70 درجه سانتیگراد در بیشتر مناطق می‌شود!

همه پستانداران، از جمله انسان، در طول تاریخ تکامل یافته‌اند تا شرایط آب و هوایی سخت کره‌ی زمین را تحمل کنند. آن‌ها از طریق ویژگی‌هایی مانند خز و خواب زمستانی با سرما سازگار می‌شوند. با این‌حال، توانایی آن‌ها برای تحمل این دماهای بالا محدود و بقا در گرمای بیش از حد به مدت طولانی برای آن‌ها تقریباً غیرممکن است.

شرایط آب و هوایی به تصویر کشیده شده در این مطالعه نشان می‌دهد که در صورت تحقق، پستانداران به دلیل ناتوانی در دفع گرما و خنک کردن بدنشان دوام نخواهد آورد. بنابراین این امر می‌تواند منجر به انقراض هوشمندترین گونه از پستانداران یعنی انسان نیز شود.

دکتر یونیس لو، یکی از نویسندگان این مطالعه، بر ضرورت رسیدگی به بحران آب و هوایی کنونی ناشی از گرمایش جهانی و انتشار گازهای گلخانه‌ای ناشی از انسان‌ها تاکید کرد.

پیش بینی های آینده درباره‌ی افزایش سطح دی‌اکسید کربن

دانشمندان برای پیش‌بینی شرایط آب و هوایی آینده و سطوح دی‌اکسید کربن، روند دما، باد، باران و رطوبت را برای ابرقاره مورد انتظار شبیه‌سازی کردند.

این مدل‌ها افزایش سطح دی‌اکسید کربن را از 400ppm امروز به بیش از 600ppm در آینده تخمین می‌زنند؛ حتی با این فرض که بشریت به‌زودی مصرف سوخت فسیلی را متوقف کند. بنابراین در غیر این صورت ممکن است این اتفاق خیلی زودتر نیز رقم بخورد.

پروفسور بنجامین میلز، که بخش محاسبات دی‌اکسید کربن را رهبری می‌کرد، به چشم‌انداز تیره و تار آینده درباره سطوح دو برابری دی‌اکسید کربن، 2.5 درصد تابش بیشتر از خورشید و یک ابرقاره واقع در مناطق گرمسیری و مرطوب اشاره می‌کند. زندگی در چنین جایی احتمالاً غیرممکن خواهد بود.

تحقیقات درباره سیارات دیگر و قابلیت سکونت در آن ها

این مطالعه بر اهمیت در نظر گرفتن قابلیت سکونت در سیارات دیگر و حتی سیارات فراخورشیدی تاکید می‌کند. این تحقیق نشان می‌دهد که قرار گرفتن در منطقه قابل سکونت منظومه شمسی، امکان سکونت دائمی در یک سیاره را برای انسان تضمین نمی‌کند.

به‌طور خلاصه، درحالی‌که پیش‌بینی‌ها به دلیل گرمای شدید و شرایط سخت، تصویر تیره‌ای از آینده‌ی دور ترسیم می‌کنند، نیاز فوری برای رسیدگی به بحران‌های آب و هوایی کنونی و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای برای حفظ قابلیت سکونت این سیاره را برجسته می‌شود.

تلاش جمعی برای رسیدن به سیاره‌ای خنک‌تر، حالا نه تنها برای جلوگیری از انقراض گونه‌های مختلف پستاندارانی که این سیاره را متنوع‌تر می‌کنند، بلکه حتی برای بقای انسان‌ها نیز مهم‌تر از همیشه است.

تاریخچه برخی از انقراض های دسته جمعی

تاریخ زمین و آب و هوای آن پر است از رویداد‌هایی که منجر به یک انقراض شده‌اند. لحظاتی در زمان که این سیاره تغییرات ناگهانی را تجربه کرد. تغییراتی که منجر به از دست دادن بخش قابل توجهی از تنوع زیستی آن شد. بیایید برخی از این انقراض‌ها را بررسی کنیم.

انقراض اردویسین-سیلوریان (حدود 443 میلیون سال پیش)

این اولین انقراض دسته جمعی قابل توجه بود. در طی آن عصر یخبندان غالب شد و باعث از بین رفتن بخش قابل توجهی از حیات در دریاها شد. درواقع دانشمندان تخمین می‌زنند که تقریباً 85 درصد از حیات دریایی در طی این انقراض از بین رفتند. عامل این انقراض نیز تغییر سطح دریا و دما بود که باعث کاهش دامنه زیستگاه و ایجاد استرس محیطی می‌شود. این انقراض اساساً گونه‌های دریایی را از بین برد، زیرا در این دوره زندگی در خشکی تقریباً نایاب بود.

انقراض اواخر دونین (حدود 360 میلیون سال پیش)

انقراض دونین پسین با از بین بردن 75 درصدی تنوع گونه‌ها تاثیر قابل توجهی بر جای گذاشت. این انقراض نیز به طور گسترده بر زندگی دریایی تاثیر گذاشت. دیرینه‌شناسان فعالیت‌های آتشفشانی و برخورد سیارک‌ها را مقصر اصلی در این انقراض درنظر می‌گیرند.

انقراض پرمین-تریاس (حدود 252 میلیون سال پیش)

این فاجعه که اغلب به عنوان “مرد بزرگ” شناخته می‌شود، حدود 96 درصد از گونه‌های دریایی و 70 درصد از گونه‌های زمینی را نابود کرد. فوران‌های آتشفشانی عظیم در سیبری کنونی مقادیر عظیمی از گدازه را آزاد کردند که باعث تغییرات شدید آب و هوا، باران‌های اسیدی و در نهایت اسیدی شدن اقیانوس‌ها شد. این تغییرات، اکوسیستم‌های جهانی را ویران و زندگی روی زمین را دگرگون کرد.

انقراض تریاس-ژوراسیک (حدود 200 میلیون سال پیش)

این رویداد نشان‌دهنده پایان دوره تریاس و ظهور دوره ژوراسیک بود و حدود 50 درصد از گونه‌ها در آن از بین رفتند. اعتقاد بر این است که فعالیت‌های آتشفشانی در مقیاس بزرگ و تغییرات آب و هوایی ناشی از آن، نیروهای محرکه این انقراض هستند. در طی این انقراض تسلط دایناسورها بر کره‌ی زمین تسهیل شد.

انقراض کرتاسه-پالئوژن (حدود 66 میلیون سال پیش)

این رویداد معروف انقراض دسته جمعی، ناشی از برخورد سیارک عظیمی بود که دهانه Chicxulub را در مکزیک ایجاد کرد. پس از این برخورد، تقریباً 75 درصد از همه گونه‌ها از جمله دایناسورهای غیر پرنده از بین رفتند. این تاثیر باعث آتش‌سوزی‌های جنگلی، سونامی و انتشار مقادیر قابل توجهی گوگرد شد که منجر به ایجاد یک اَبَر زمستان و تغییرات شدید و ناگهانی آب و هوا شد.

جنگ هوش مصنوعی و انسان ها چگونه شروع می‌شود و چگونه به پایان می‌رسد؟

با بررسی دلایل انقراض‌ها در گذشته به تاثیر شگرف تغییرات محیطی و آب و هوایی در حیات موجودات پی می‌بریم. اغلب این تغییرات به دلیل فعالیت‌های آتشفشانی یا تاثیرات آسمانی به وجود آمده‌اند که زندگی را روی زمین به شدت تغییر داده‌اند.

رویدادهای گذشته برای درک حیات در آینده‌ی سیاره ما بسیار مهم هستند. آن‌ها یادآور تاریخ پویای زمین و ماهیت شکننده ساکنان آن هستند. شاید انقراض انسان و پستانداران در نتیجه‌ی تغییرات آب و هوایی باشد؛ شاید هم اقدامات انسان‌ها زودتر از موعد تعيين شده زندگی را برای ما در این سیاره غیرممکن کند. نظر شما دراین‌باره چیست؟

منبع: Earth.com